Protected: 1st PhD Meeting 2016
…σωπάστε και ακούστε τον ήχο των ηττημένων
Το επόμενο γράμμα για τις μέρες που φαίνεται ότι ακόμα ζούμε, δεν ήρθε στο Περιοδικό. Το έγραψε ο Δημήτρης Καραμάνης στο barikat.gr και απευθύνεται σε αυτούς που μέχρι και χθες νόμιζαν ότι είναι και θα παραμείνουν πάντα νικητές. Το αναδημοσιεύουμε ως πρώτο σχόλιο της ημέρας που ξημέρωσε, γιατί νομίζω ότι εκφράζει πολλά από όσα θα θέλαμε να πούμε στους μέχρι πρότινος νικητές…
«Σωπάστε και ακούστε τον ήχο των ηττημένων που γύρισαν να τα πάρουν όλα πίσω»
06/Jul/2015
40 χρόνια βρίσκατε τον τρόπο. Είτε δια της συναίνεσης, είτε δια της ανοχής, είτε δια της επιβολής. Μας βάζατε από κάτω γιατί ήμασταν αδύναμοι και εσείς ξέρατε τα κόλπα. Κάναμε και εμείς τα δικά μας λάθη. Παλιότερα τρώγαμε την παπάτζα της εθνικής συμφιλίωσης, δανειζόμασταν το πλάνο σας για την ανάπτυξη που όμως το λέγαμε ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων για να μη σας μοιάζουμε και όταν σε μερικές στιγμές προσπαθούσαμε να γίνουμε επικίνδυνοι, ξέρατε τα κόλπα να μας περιορίσετε στη γωνιά μας
Εμείς είχαμε τα δικά μας. Λέγαμε πολλά για το λαό, αλλά τον θεωρούσαμε κάπως ξένο, έξω από μας. Σας χαρίσαμε για χρόνια το δικαίωμα να μιλάτε εσείς εξ ονόματος του. Δικαίως το κάνατε. 8 στους 10 σας ψήφιζαν όταν έπρεπε. Εμείς είχαμε συνάψει μια σιωπηρή ειρήνη με το τέρας που το νομίζαμε ανίκητο. Εσάς.
Όλους εσάς που η κρίση σας παρουσιάστηκε ως ευκαιρία να πειραματιστείτε. Να βγάλετε ακόμα περισσότερα φράγκα, να φτιάξετε μια ακόμα πιο βαθιά άβυσσο ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς. Το κάνατε με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σας. Γνωρίζατε ότι θα είχατε ορισμένες ελεγχόμενες απώλειες, μα ποτέ δεν πιστέψατε ότι θα είχατε αντίπαλο. Αριστερά, λαός, κίνημα. Σκυλί που γαυγίζει δεν δαγκώνει. Έλα όμως που άρχισε να δαγκώνει.
Φτάσαμε στο 2015. Η «αριστερή παρένθεση» άντε να κρατήσει κανένα εξάμηνο. Μετά θα κλείσει, σκεφτήκατε. Θα φορτώσετε στην πλάτη της όσα κάνατε εσείς και η ζωή συνεχίζεται. Η στιγμή ήρθε. 40 χρόνια κουμάντο, έπρεπε να ξεδιπλωθούν στη στρατηγική μιας εβδομάδας. Κυριακή ψηφίζουμε Δευτέρα φεύγουν, γράφατε από δω και από κει. Κατεβάσατε όλα σας τα όπλα, νέα και παλιά, γυαλισμένα και σκουριασμένα απέναντι σε έναν αντίπαλο άπειρο, λίγο αυθάδη αλλά και ζαλισμένο, έτοιμο να κατασπαραχθεί. Η μάχη αυτή δεν είχε κανόνες, σεβασμό, εγκράτεια. Άλλωστε ποιοί είστε εσείς να παίξετε με κανόνες; Πότε παίξατε έτσι για να το κάνετε και τώρα;
Η μέρα της κρίσης ήρθε. Δεν είδατε τα σημάδια. Πέσατε θύματα της αφήγησης που είχατε φτιάξει εσείς για την κατάσταση στη χώρα. Είδατε τα ΑΤΜ αλλά δεν είδατε την ψυχραιμία του κόσμου στις ουρές. Διακινούσατε ειδήσεις στον ηλεκτρονικό τύπο αλλά δε βλέπατε το κράξιμο του κόσμου στα σχόλια. Κάνατε συγκεντρώσεις μεταξύ σας, αλλά δε βλέπατε τι συμβαίνει στα 500 μέτρα από το Καλλιμάρμαρο. Ακούγατε το Γιούνκερ, το Σόιμπλε, τη Μέρκελ, τον Ντάισελμπλουμ αλλά δεν ακούγατε τα μπινελίκια κάθε φορά που οι φάτσες τους έμπαιναν στα σπίτια των φτωχών. Κοιμηθήκατε ήσυχοι όταν οι εργαζόμενοι σας υπέμεναν στωικά και αθόρυβα τις απειλές και τους εκβιασμούς σας, ξεχάσατε όμως ότι στο Σύνταγμα και στην κάλπη δεν θα σας είχαν μαζί τους να τους κυνηγάτε. Πιστέψατε ότι θα τσιμπήσετε τους νέους γιατί είχατε στη βιτρίνα το ελληνικό star system της οθόνης και της πίστας αλλά δεν σας πέρασε από το μυαλό ότι όσο αδειάζουν οι πίστες, γεμίζουν οι συναυλιακοί χώροι, ούτε κανείς σας είπε ότι αντί για καραγκιόζηδες σαν τον Σεφερλή εμείς έχουμε το Luben, το Κουλούρι και τα ρέστα, για να γουστάρουμε. Είχατε σίγουρη την επικράτηση σας γιατί στην τελική, θα μας κύκλωνε ο φόβος της δραχμής, της απομόνωσης, της καταστροφής. Δεν πήρατε ποτέ στα σοβαρά ότι εμείς το φόβο τον έχουμε γραμμένο εκεί που δεν πιάνει μελάνι.
Χάσατε. Χάσατε γιατί είστε ένα τσούρμο από πουλημένα τομάρια, φαντασμένους, γκάνγκστερ, γιάπηδες, σκοταδιστές και πολιτικά ζόμπι, που πιστεύουν ότι μπορούν να πουλάνε και να αγοράζουν ένα λαό κατά το δοκούν. Χάσατε γιατί οι φτωχοί είναι ασύμμετρη απειλή για τον πλούτο που ζει στη γυάλα και έχει μάθει να τους βλέπει όλους σαν υπηκόους. Χάσατε γιατί πιστέψατε ότι «το χρήμα πάνω από τη δημοκρατία και την αξιοπρέπεια», είναι μια αρχή που ισχύει τόσο στην Εκάλη όσο και στο Καματερό.
Χάσατε και τώρα ετοιμάζεστε άλλοι να φάτε τις σάρκες σας, άλλοι να γλείψετε το χέρι που έγραψε το 62-38. Κάντε μας τη χάρη και απλά σωπάστε. Αφήστε μας για λίγο να χορέψουμε πάνω στα συντρίμμια της Ελλάδας που σας έθρεψε. Εμείς θα χτίσουμε το νέο κόσμο με τον πόνο μας, με τα ζόρια μας, αλλά με άλλα υλικά. Δεν έχει σημασία να σας μιλήσουμε γι’ αυτά. Δεν θα καταλάβετε ποτέ. Απλά σωπάστε και ακούστε τον ήχο των ηττημένων που γύρισαν για να τα πάρουν όλα πίσω.
Πηγή: BARIKAT.GR
Τι χρωστούν οι λαοί στην Ελλάδα
Στα βίαια χρόνια της Ευρωπαϊκής κρίσης χρέους η Ελλάδα κατόρθωσε τα ακόλουθα κρίσιμα επιτεύγματα στο εξωτερικό και κυρίως στο εσωτερικό της.
α) Κατέδειξε πόσο κρίσιμη είναι η χειραγώγηση της κοινής γνώμης
β) Αποκάλυψε τον εφιαλτικό κύκλο της χρηματοδότησης εκτός αγορών υπό απάνθρωπους όρους
ε) Aποκάλυψε το πόσο λίγο ενδιαφέρονται οι εκπρόσωποι της λεγόμενης βιώσιμης ανάπτυξης για την επιβίωση των ασθενέστερων
ζ) Επιβεβαίωσε την από άκρου σε άκρον επικράτηση του μοντέλου ‘trickle down economics” το οποίο φυσικά δεν αποδίδει τα αναμενόμενα από την κορυφή της πυραμίδας όπου και παραμένουν εγκλωβισμένα τα οφέλη μιας ασύδοτης ελευθερίας
η) Φανέρωσε ότι οφείλουν να υπάρχουν εναλλακτικοί δρόμοι σε κάθε σενάριο, ιδιαίτερα για χώρες δεσμευμένες σε συμμαχίες και συμβόλαια όπως η Ελλάδα. Την αξία ενός plan B ή και C επεξεργασμένων σε καιρό ευημερίας που πρέπει να μπορούν να ενεργοποιηθούν στην άσχημη περίοδο. Με άλλα λόγια την αξία των γεωστρατηγικών συμμαχιών σε βάθος χρόνου. Την ανάγκη η χώρα να μην μπορεί να εκβιάζεται από κανέναν.
Το μέλλον και το συμφέρον της χώρας είναι εκεί όπου δεν θα μπορεί να εκβιάζεται από κανέναν. Η συμπόρευση με εταίρους-συμμάχους θα πρέπει να είναι σε ένα πλαίσιο αλληλεγγύης και όχι ασφυξίας και εκβιασμών. Προσαρμοστικές κινήσεις θα πρέπει να γίνονται σε ένα εύλογο βάθος χρόνου ώστε να κρατιέται όρθια η κοινωνία η οποία καλείται να στηρίξει την εφαρμογή και επιτυχία της προσαρμογής.
Το Chicago school shock therapy δεν αποδίδει.
θ) Αποκάλυψε τον σημαντικό ρόλο των σημειολογικών κινήσεων ως ψυχολογικό παράγοντα στις διαπραγματεύσεις
ι) Έκανε πασιφανές ότι ο κύριος όγκος των δανεικών και του συσσωρευμένου χρέους διοχετεύεται στην αποπληρωμή χρεών εκτός Ελλάδας
κ) Αποκάλυψε το πόσο πιο μειονεκτική και δυσχερής είναι η θέση μιας εισαγωγικής οικονομίας και ενός διεφθαρμένου πελατειακού κράτους
λ) Κατέδειξε ότι δεν υπάρχει ένα μοντέλο κατάλληλο ως φάρμακο για όλες τις περιπτώσεις και ότι κάθε χώρα είναι μια μοναδική περίπτωση γιατί εξαρτάται από τις κοινωνίες και τους ανθρώπους της που αντιδρούν διαφορετικά. Η παγκοσμιοποίηση δε βοηθά καθόλου σ’αυτό θέλοντας να εξομοιώνονται τα πάντα με απώτερο στόχο να δημιουργούνται “εργοστάσια” παραγωγής, επιρροής και προστασίας συμφερόντων.
© MariaJayEm
Κάποτε
Κάποτε αυτή η σπουδαία ροκ μπαλλάντα είχε γίνει σύμβολο του τείχους που πέφτει, των λαών που σμίγουν, της αναζήτησης ενός κόσμου καλύτερου.
Σήμερα το ακούω και η πίκρα για τη βαριά σημειολογία του σκεπάζει την ψυχή μου. Τότε, στα 1989, πιστέψαμε πως η ενότητα των λαών ήταν πιο πάνω από μισαλλοδοξίες. 26 χρόνια μετά οι λαοί πιο διαιρεμένοι από ποτέ σέρνονται άβουλοι πίσω από το φάντασμα της Ενωμένης Ευρώπης.
10 παρατηρήσεις για την τρέχουσα επικαιρότητα
AΡΧΕΙΟ ΕΝΘΕΜΑΤΩΝ 2010- 8.5.2016
του Μιχάλη Παναγιωτάκη
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΑΛΕΞΙΑΣ ΓΙΑΚΟΥΜΠΙΝΗ
Οι U2 είναι μαγαζί. Η εικόνα με το Unfuck Greece είναι τμήμα από αυτό τον μόνιμο αποπλαισιωμένο βομβαρδισμό εικόνας, μέσα στον οποίο μαρκετάρονται. Εν μέρει καλό (γιατί δείχνει πως η κρισιμότητα της κατάστασης στην χώρα έχει φτάσει και στις παρυφές της ποπ κουλτούρας) αλλά ως επί το πλείστον ουδέτερο: είμαστε πίξελ σε μιντιακό κάδρο.
- Το άρθρο του Τσίπρα στη Le Monde έξω το διάβασαν σαν defiant statement, εδώ, εξ αριστερών κυρίως, διάφοροι το παρουσίασαν ως κείμενο συνθηκολόγησης. Κάποια ερμηνεία από τις δύο είναι τελείως λάθος. (Alexis Tsipras, «Non à une zone euro à deux vitesses», Le Monde, 31.5.2015).
- Αν εκ των προτέρων θεωρείς σαν αξίωμα πως δεν μπορεί να υπάρξει αξιοπρεπής λύση εντός Ευρώ, τότε κάθε λύση εντός Ευρώ την θεωρείς εκ των προτέρων συνθηκολόγηση. Ανεξάρτητα από το περιεχόμενό της. Και άρα πως δεν είναι αξιοπρεπής λύση. Κυκλικός συλλογισμός λέγεται αυτό.
View original post 762 more words
Jürgen Habermas On The Shift of Global Policies Away From Basic Human Rights
“Policies predominant in recent decades in the US, the UK, continental Europe, and indeed throughout the world, pretend to be able to secure an autonomous life for citizens primarily through guarantees of economic liberties. In fact they tend to destroy the balance between the different categories of basic rights. Human dignity, one and the same for everyone and everywhere, grounds the indivisibility of all categories of human rights.”
Modified extract from the book The Crisis Of The European Union: A Response
ΓΟΥΝΤΙ ΑΛΕΝ: «Ντροπή! Εμείς οι ανίδεοι αντί να διαβάζουμε Πλάτωνα και Αριστοτέλη διαβάζουμε για την καταστροφή της Ελλάδας»
«Είναι φοβερό. Κάθε μέρα όταν ανοίγω την εφημερίδα διαβάζω για την καταστροφή στην Ελλάδα.
Στον τόπο που γεννήθηκαν η τραγωδία, η φιλοσοφία, οι επιστήμες και η δημοκρατία. Διαβάζουμε ότι σύντομα θα φύγει από την Ευρώπη και το ευρώ. Οτι η ανεργία είναι εφιαλτική και ότι από στιγμή σε στιγμή θα επέλθει το μοιραίο. Κρίμα. Αντί για Πλάτωνα και Σωκράτη, όλοι εμείς οι ανίδεοι περί Οικονομίας, διαβάζουμε όλα αυτά τα ανατριχιαστικά. Κρίμα!»
-Κάποτε είχατε εκφράσει την επιθυμία να γυρίσετε ταινία στην Αθήνα…
Γούντι Άλλεν: «Φυσικά θέλω να γυρίσω ταινία στην Αθήνα. Με την προϋπόθεση πως οι αρχές θα συμβάλλουν στην χρηματόδοτηση της παραγωγής. Οπως συμβαίνει με όλες τις ταινίες που γύρισα σε Λονδίνο, Παρίσι, Μαδρίτη και Ρώμη. Αλλωστε στο παρελθόν είχα επισκεφτεί την Αθήνα».
-Και αν δεν κάνω λάθος μια από τις κομεντί που είχατε υπογράψει στο παρελθόν αναφερόταν σε αρχαία τραγωδία.
Γούντι Άλλεν: «Μα η φιλοσοφία είναι ένα από τα «εργαλεία» του μυαλού μου».
«Η φθορά του χρόνου έχει επηρεάσει την ακοή μου, την όρασή μου και όλες τις αισθήσεις μου.
«Ομως παρόλα αυτά στο μυαλό έχω μείνει ο ίδιος όπως πριν από είκοσι, τριάντα χρόνια. Πάντα αμετανόητος, πάντα ανεπίδεκτος μαθήσεως. Πάντως πρέπει να σου πω ότι ο γεννετικός κώδικας της οικογένειάς μου είναι ισχυρός. Ο πατέρας μου πέθανε άνω των εκατό και η μητέρα μου στα 95».
Ο Γούντι παρέα με την νεαρή -μόλις 23 ετών- πρωταγωνίστριά του Εμα Στόουν και την συμπρωταγωνίστρια Ρόζι Πάρκερ, έχει καταφθάσει στις Κάννες για την πρεμιέρα της τελευταίας τους δραματικής κομεντί «Irrational Man» (ένας παράλογος άνθρωπος).
Οπου απελπισμένος, στα όρια της πλήρους εγκατάλειψης, καθηγητής φιλοσοφίας (Γιοακίν Φίνιξ) αφού πρώτα «κοιμηθεί» με μια καθηγήτρια (Ρόζι Πάρκερ) και στην συνέχεια με την φοιτήτριά του (Εμα Στόουν) στην συνέχεια αποφασίζει να δολοφονήσει έναν «άθλιο» δικαστή που με τις αποφάσεις του πρόκειται να καταστρέψει την ζωή μιας απλής, φτωχής γυναίκας.
-Αραγε ο φόνος είναι ηθικά δικαιωμένος;
Γούντι Άλλεν: «Μα φυσικά υπάρχουν φόνοι που είναι απόλυτα δικαιωμένοι. Η περίπωση του Χίτλερ είναι χαρακτηριστική. Ας πούμε δεν θα ταν λυτρωτικό αν δολοφονούσαμε κάποιον τύπο που σχεδίαζε να τινάξει στον αέρα ένα σχολείο;»
-Τότε να πάρουμε τον νόμο στα χέρια μας. Τότε να καταργηθούν οι νόμοι.
«Α, εδώ είναι το ψαχνό. Ο Σαίρεν Κίρκεργκαρντ (Δανός υπαρξιστής φιλόσοφος 1813-1855) έλεγε, αν δεν κάνω λάθος, πως οι άνθρωποι μπορούν και θέλουν να λειτουργούν με νόμους και περιορισμούς. Χωρίς αυτούς δεν ξέρουν να διαχειριστούν την ελευθερία τους».
-Εσείς θέλετε να σκοτώσετε πολλούς;
«Αρκετούς! Να σου πω την αλήθεια θα “θελα να τους σκοτώσω όλους και έτσι να παραμείνω μοναδικός ζωντανός στο πλανήτη» (γελώντας φυσικά).
-Να σας πω κι εγώ την δική μου πικρή αλήθεια. Πολλοί Ελληνες θα θελαν να «εξαφανίσουν» την Μέρκελ και τον Σόιμπλε.
«Δεν αμφιβάλλω καθόλου».
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ…
Scholars Appeal for Greece
We the undersigned call on the governments of Europe, the European Commission, the European Central Bank and the IMF to respect the decision of the Greek people to choose a new course and to engage the new government of Greece in good faith negotiations to resolve the Greek debt.
The government of Greece is correct to insist on new policies because the previous policies have failed. They have not brought economic recovery. They have not brought financial stability. They have not brought jobs or foreign investments. They have stressed and damaged Greek society and weakened Greek institutions. There is therefore no value in that approach and no progress to preserve. We urge Greece’s European partners to accept this reality, without which the new government would never have been elected.
Greece needs immediate humanitarian measures, a higher minimum wage, new jobs, new investments, and steps to restore and improve basic services such as education and health care. It needs a stronger and more progressive tax system, less dependent on VAT and better able to tax incomes and wealth. It needs to fight, punish and root out corruption. The new government needs fiscal space to implement these measures and to demonstrate their worth, and it needs continuing financial support from the European Central Bank to stabilize the financial sector meanwhile. We urge Greece’s European partners and institutions to provide that fiscal space and that support.
The government of Greece is correct to ask for a write-off of debts owed to European partners. These debts are unsustainable and so will not be paid in any event. There is therefore no economic loss involved, for any other nation or its taxpayers, in writing them off. On the contrary, a fresh start for Greece will help bring new activity, income, jobs and profit to her partners. We urge Greece’s creditors to seize this chance, and to explain these facts clearly and candidly to their own peoples.
These issues also engage the future of Europe as a whole. A policy of menace, threats, deadlines, obstinacy and blackmail will demonstrate to all Europeans that the European project will have failed. It will have failed morally, politically, and as a matter of economics. We urge Europe’s leaders to reject and condemn all efforts to coerce the government and people of Greece.
Conversely, success for Greece can show the path toward renewed prosperity and stability for Europe, with a new role for democracy and a new openness to elections that bring constructive change. We stand with Greece and with Europe, with democracy and with change. We urge Europe’s leaders to recognize the special basis of Greek decision-making in hard-fought and decisive democratic choice, and to choose the path of realistic assessment and reasonable negotiation.
Signed,
Title
Dr.
Mr.
Mrs.
Ms.
Professor
First Name Last Name
Town/City Province/State
Country
Name of Organization
H επιστολή 300 διανοούμενων απ όλα τα κράτη του κόσμου υπέρ της Ελλάδας
ΜΕDIAPART: ΕΠΙΣΤΟΛΗ 300 ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
300 ονόματα όπως οι James Galbraith Stephany Griffith-Jones, Jacques Sapir Dominique Meda καλούν τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και τους διεθνείς θεσμούς να σεβαστούν τις αποφάσεις του ελληνικού λαού και να διαπραγματευθούν με καλή πίστη με την νέα ελληνική κυβέρνηση για να επιλύσουν το ζήτημα του χρέους.
Υποστηρίζουν την αλλαγή κατεύθυνσης των πολιτικών που εφαρμόζονται γιατί αυτές έχουν καταλήξει σε ένα απόλυτο φιάσκο. Δεν φέρνουν ούτε την ανάκαμψη ούτε τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, ούτε την απασχόληση, ούτε επενδύσεις. Απεναντίας έχουν καταβάλει την ελληνική κοινωνία και τους θεσμούς της.. Πρέπει οι εταίροι στην Ευρώπη να κατανοήσουν αυτή την πραγματικότητα από την οποία εκπορεύεται και το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα.
Η Ελλάδα προκειμένου να εφαρμόσει τις αναγκαίες πολιτικές και να τις καταστήσει αποτελεσματικές χρειάζεται κάποια δημοσιονομική ανάσα οπότε θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί από την ΕΚΤ για να σταθεροποιήσει το τραπεζικό της σύστημα.
Έχει δίκιο η ελληνική κυβέρνηση που ζητά διαγραφή μέρους του χρέους από τους εταίρους της..Ζητάμε από τους πιστωτές της Ελλάδος να δράξουν αυτή την ευκαιρία και να παρουσιάσουν καθαρά και τίμια τα δεδομένα στις κοινωνίες τους.
Το διακύβευμα δεν είναι μόνο η τύχη της Ελλάδος αλλά ακόμη και το μέλλον της Ευρώπης στο σύνολό της. Η πολιτική των απειλών των τελεσιγράφων, της ξεροκεφαλιάς και των εκβιασμών δηλώνουν την ηθική αποτυχία, οικονομική και πολιτική, του ευρωπαϊκού οράματος. Ζητάμε από τους ευρωπαίους ηγέτες να απορρίψουν και να καταδικάσουν τις προσπάθειες ταπείνωσης και εξαναγκασμού απέναντι στη κυβέρνηση και τον ελληνικό λαό.
Απεναντίας η επιτυχία της Ελλάδος μπορεί να δείξει το δρόμο της ευημερίας και της σταθερότητας στην Ευρώπη. Θα έδινε την ευκαιρία να φανεί η ανανέωση της δημοκρατίας και θα έδινε τη δυνατότητα μέσω των εκλογικών διαδικασιών σε εποικοδομητικές αλλαγές.
Είμαστε μαζί με την Ελλάδα και την Ευρώπη υπέρ της δημοκρατίας και της αλλαγής. Οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες πρέπει να αναγνωρίσουν την αποφασιστική δημοκρατική επιλογή του ελληνικού λαού η οποία έγινε υπό συνθήκες εξαιρετικά δύσκολες και να προχωρήσουν σε μια ρεαλιστική αξιολόγηση της κατάστασης και να εισέλθουν χωρίς χρονοτριβή στην οδό μιας λογικής διαπραγμάτευσης.
Παρακάτω οι πρώτοι υπογράψαντες
Elmar Altvater (FU, Allemagne)
Philippe Askenazy (CNRS, France),
Clair Brown (University of California, Berkley, Etats-Unis)
Dorothee Bohle (Central European University, Hongrie)
Giovanni Dosi, (Pisa Institute of Economics, Italie)
Cédric Durand (Université Paris 13, France)
Gerald Epstein (UMASS, Etats-Unis)
Trevor Evans (Berlin School of Economics and Law, Allemagne)
James Galbraith (University of Texas at Austin, Etats-Unis)
Gaël Giraud (CNRS, France)
Stephany Griffith-Jones (Columbia University, Etats-Unis)
Laura Horn (Roskilde University, Danemark)
Robert Jessop (University of Lancaster, Royaume-Uni)
Steve Keen (Kingston University, Royaume-Uni)
Marc Lavoie (Ottawa University, Canada)
Tony Lawson (Cambridge, Royaume-Uni)
Dimitris Milonakis (University of Crete, Grèce)
Andreas Nölke (Goethe University Frankfurt/Main, Allemagne)
Dominique Meda (Paris Dauphine, France),
El Mouhoub Mouhoud (Paris Dauphine, France)
André Orléan (EHESS, France),
Henk Overbeek (VU University Amsterdam, Pays-Bas)
Mario Pianta (University of Urbino, Italie)
Alfonso Palacio Vera (Computense University of Madrid, Espagne)
Anwar Shaikh (New School for Social Research, Etats-Unis)
Jacques Sapir (EHESS, France)
Robert Wade (LSE, Royaume-Uni)